WEST HIGHLAND WHITE TERIER (westie)

Śnieżnobiały westie ze szpiczastymi, owłosionymi uszami, początkowo brany na polowania, teraz jest popularnym psem domowym i pieszczochem. Co jest w nich takiego wyjątkowego?

Historia

Przodkiem west highland white teriera, podobnie jak większość małych terieró do polowań, jest pinczer stajenny o szorstkim włosie. Pracą westie w czasach gdy został wyhodowany, było polowanie i patroszenie takich zwierząt jak szczury lub fretki. Specjalnie do tego celu, w West Highland, regionie we Szkocji, od którego wzięła się nazwa rasy, wyhodowano białego, średniej wielkości psa, żeby wyróżniał się wśród gryzoni umaszczeniem, ponieważ było wiele pomyłek, psa z ofiarą.

Przodkiem westiego był cairn terier i terier szkocki, w których miotach rodziły się białe szczenięcia, z początku eliminowane, bo uważali że są nieprzydatne.

Dopiero w 1860 roku sir Edward Malcolm Poltalloch zainteresował się białymi osobnikami, ponieważ jego ukochany rudy pies został postrzelony, bo pomylili go z lisem. To on wpadł na pomysł rozpoczęcia hodowli białych terierów, które byłyby odpowiednio widoczne w lesie. Gdy stwarzał nową rasę, nazwał ją początkowo od swojego nazwiska, poltalloch terier. Mówili na tą rasę również white scottish terier.

Rasa oficjalnie pokazała się na wystawie dopiero w 1904 roku, a w 1907r. nadano jej współczesną nazwę i uznano ją w angielskim Kennel Clubie. Jednak pies Morven, champion na wystawach, odpowiadający ówczesnemu wzorcowi nie przypomina współczesnej rasy, a raczej teriera szkockiego. Westie przypominające te dzisiejsze można było spotkać już w XX wieku.

W Polsce westie pojawiły się w 1990 roku, a były to psy importowane z Anglii i Dani.

Charakter

Westie mimo swojego niewielkiego wzrostu, posiada wielki charakter. Jest jak typowy terier – aktywny, wesoły, ruchliwy, energiczny, ciekawski, oddany swojemu panu. Pójdzie za tobą wszędzie. Bardzo łatwo i szybko się uczy, pod warunkiem, że nauka będzie konsekwentna i ciekawa. Łatwo przekupisz go smaczkami. Wpierw musisz poćwiczyć z nim zostawanie w samotności, bo westie przywiązują się do właścicieli bardzo szybko. Jeśli nauka dobrze pójdzie, pewnie samotny zakopie się w poduszki i zaśnie lub wypatroszy jakąś zabawkę. Jeśli szukasz psa stróżującego, west highland white terier raczej nie pogryzie obcego, ale może być psem alarmującym, ze względu na swoją czujność i szczekliwość, gdy pojawi się coś nietypowego.

Psy te wymagają nauki od najmłodszych lat życia, ale ich nauka jest prosta, więc będzie idealnym psiakiem dla początkującego.

West highland white terier to idealny pies do mieszkania dzięki swoim niewielkim wzroście, ale potrzebuje codziennej dawki ruchu, bo będzie się nudził i może mieć skłonności do niszczenia przedmiotów. Spędzać z westim czas da się na różne sposoby – możesz wyjść na łąkę i pobiegać, potrenować agility lub obedience, albo zabrać go na sniffari. Warto zaopatrzeć westie w pluszaki, bo może mieć złe nawyki patroszenia poduszek.

Westie musi mieć odpowiednio dobrane akcesoria spacerowe. Na pierwsze spacery można zabrać go w szelkach, ale gdy pies urośnie, szelki mogą przyczynić się do chorób barków, więc najlepsza będzie mocna i wytrzymała obroża (bez filcu, bo może zabarwić sierść).

Wygląd

Szata westiego składa się z prostych i twardych włosów okrywowych, długości około 5 cm oraz krótkiego, gęstego i miękkiego podszerstka. Jest zawsze w kolorze białym. Westie, jak przystało na teriera, jest dosyć niski, jego pełna wielkość wynosi około 25 cm w kłębie. Waży od 7 do 10 kg. Oczy westiego nie powinny być mętne, mają być zawsze błyszczące, ciemne, w kształcie migdałów typu wieloryb.

Pielęgnacja

Westie wymagają fachowej stylizacji włosa, regularnie u psiego fryzjera, mimo tego że nie linieją. Włosy na podłodze mogą świadczyć o wyrywaniu samodzielnie włosów lub o kołtunach, które pies wygryza. Czesać westie trzeba co dwa dni lub codziennie, szczotką pudlówką. Do pielęgnacji westiego nie potrzebny jest furminator. Psy te trzeba jednak regularnie trymować, czyli wyskubywać sierść, a pierwszy raz musi być to przeprowadzane do trzeciego miesiąca życia. Zabieg ten trzeba powtarzać co 2-3 miesiące, możesz robić go samodzielnie, a możesz też udać się w tym celu do groomera. Po za trymowaniem trzeba również kontrolować włosy między opuszkami łap, które, za długie i zwilgotnione, mogą się przyczynić do grzybicy. Najlepiej po każdym spacerze sprawdzaj, czy twój westie nie ma żadnych kleszczy i robali i czy w jego długą sierść nie wbiły się jakieś niebezpieczne rośliny, np. rzepy lub jakieś kolce.

Zdrowie

Westie to zdrowe i wytrzymałe rasy, odporne na niepogodę. Chorują jednak często na alergie, zarówno pokarmowe jak i środowiskowe oraz na choroby oczu i rzepki kolanowej. Typową chorobą jest również zapalenie wątroby. Westie są również podatne na infekcje skóry i okładanie się kamienia nazębnego.